Astor Głuchów Górny - strona nieoficjalna

20 października przyszło nam się zmierzyć z drużyną ze Szczytkowic. Mecz dla niektórych wyjątkowy. Dla trenera szczególnie, gdyż to były klub, który prowadził i w którym grał. Dla Adriana Fabrykowskiego również, bo właśnie z tego klubu przeszedł do nas w okienku transferowym. Dla kilku innych zawodników - aby utrzeć nosa niektórym mądralińskim z zespołu rywala. Punktualnie o godz. 11.00 pan Kliszcz - sędzia dzisiejszych zawodów gwizdnął po raz pierwszy.

Od początku spotkania zawodnicy ze Szczytkowic zepchnęli nas do głębokiej obrony. Widoczne były jedynie niecelne wybicia piłki - szczególnie Bońka. Zespół rezerw głuchowskich nastawił się na grę z kontry. Kilka udanych prób lewą stroną boiska przeprowadził Baton, ale czegoś brakowało. Maro próbował akcji w ofensywie, ale był osamotniony, gdyż Seba stwarzał wrażenie jakby był nieobecny na boisku. A Szczytkowice atakowały - ale zdecydowanie Wojtkowi Boreckiemu i Przemkowi Szemikowi nie sprzyjało szczęście, albo obronną ręką wychodził nasz bramkarz. Po jednej z akcji powinniśmy prowadzić. Ze środka pola Wonsky z rywalem na plecach zrobił kółko a następnie zagrał z lewej nogi do Marka wychodzącego na czystą pozycję. Ku naszemu zdziwieniu sędzia odgwizdał spalonego. Szkoda. Druga świetna okazja pojawiła się kilka minut później. Do wykopanej piłki z naszej połowy ruszył Kozak. Z drugiej strony do piłki biegł Kamil Kasperek stojący między słupkami Szczytkowic. Michał pierwszy dopadł do piłki i głową przerzucił bramkarza, który z całym impetem wpadł na naszego pomocnika. Piłka zmierzała do pustej bramki. Wtedy oto pojawił się niewidoczny Seba i... dotknął piłkę, mimo, że wcześniej był na 5 metrowym spalonym. Kolejny raz brak myślenia i nieumiejętność obserwowania gry boiskowej wzięła górę. Nadal remis. Po kilku minutach sędzia zakończył pierwszą połowę spotkania. 

Na boisku z czasem pojawili się dwaj B-klasowicze - Fabryk i Marcel. Ich zadaniem było zrobić przewagę na osłabionym przeciwniku. A nasz rywal podobnie jak w pierwszej połowie ruszył do ataków, ale powoli widoczny był brak sił. Krystian Kasperek próbował dzielić piłki ale Kozak z Wonskim nie pozwolili się rozhulać pomocnikom Szczytkowic. Coraz więcej akcji przeprowadzaliśmy lewą stroną, gdzie dobrą partię rozgrywał Jacek. Jak już się wydawało, że bramka dla nas to kwestia czasu - zostaliśmy brutalnie skarceni. Z prawej strony boiska Przemek Szemik wygrał pojedynek indywidualny z dwójką naszych obrońców i przerzucił piłkę na drugą stronę pola karnego. Tam Fabryk został sam przeciwko dwóm rywalom. Nie mogło się to skończyć inaczej - Szczytkowice prowadził 1:0 ! Do końca spotkania zostało niecałe 30 minut. Coraz częściej ruszaliśmy z atakami. Dwukrotnie Wonsky przed polem karnym zgrywał do ustawionego na ścianę Marka, Bimber oddawał piłkę przed 16-stkę ale oba strzały nie przyniosły efektu. Jeden poleciał wysoko nad bramką, drugi wylądował w rękawicach bramkarza. Nadeszła 75 minuta, jeden z naszych zawodników został sfaulowany 18 metrów od bramki na środku pola karnego. Do piłki podszedł trener i płaskim strzałem obok muru pod pachą rozpaczliwie interweniującego bramkarza dał remis drużynie rezerw !!! Radości nie było końca, a bo to była drużyna, a bo to mecz urodzinowy, a bo nigdy Wonsky miał już nie strzelić bramki wg lekarzy, a bo mu się należało !!! Po tej bramce ruszyliśmy do przodu chcąc wyrwać prowadzenie drużynie przeciwnika. W pewnym momencie czerwoną kartką został ukarany Kamil Kasperek - bramkarz gości. Sytuacja była o tyle dziwna, że pierwsza żółta kartka mu się należała - za wulgarne słowa. Ale druga? Na pytanie sędziego o numer na koszulce bramkarz podał inny niż miał - wg pana Kliszcza zasługiwało to na kolejną żółtą i w konsekwencji czerwona kartkę. Dziwne, ale cóż... sędzia to sędzia. Minuty mijały szybko, a mimo, że graliśmy jednego więcej nie mogliśmy stworzyć bramkowej sytuacji. Przyszła ostatnia minuta spotkania. Do autu przy narożnikowej chorągiewce podszedł Wonsky. Wyrzucił piłkę mocno w pole karne. Do piłki próbował wyskoczyć Przemek Szemik, który zastąpił Kamila na bramce, ale przed nim stał Baton. Piłka spadała prosto na jego głowę, wyskoczył i stojąc tyłem do bramki przedłużył rzut Wonskiego - piłka nad bramkarzem wpadła do bramki !!! Tego zwycięstwa nikt nam już nie mógł zabrać. Po 3 minutach sędzia zakończył spotkanie. 3 punkty zostają w Głuchowie - nosy kilku mądralińskich zostały utarte - przynajmniej na czas rewanżu.